Από τι πέθανε ο Μέγας Αλέξανδρος;

Άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου στην Αρχαιολογικό Μουσείο Κωνσταντινουπόλεως.

"H συμπτωματολογία της πάθησης του βασιλιά της Μακεδονίας μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πέθανε από χολολιθίαση"
N. A. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Με την ευκαιρία της προβολής της ταινίας του Ολιβερ Στόουν με τον Κόλιν Φάρελ στον ρόλο του μακεδόνα στρατηλάτη Μέγα Αλέξανδρου και με την άποψη του Γκρέιαμ Φίλιπς, συγγραφέα ενός από τα πολλά βιβλία που γράφτηκαν γι' αυτόν, τον «μυστηριώδη θάνατό» του και τις αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις σχετικά με την πάθηση που τον προκάλεσε, θα επιθυμούσα να αναφέρω τα παρακάτω:
Ο Αλέξανδρος πέθανε στη Βαβυλώνα στις 13 Ιουνίου του 323 π.X. και όχι στα τέλη Μαΐου του ίδιου έτους, όπως αναγράφεται. Αμερικανοί επιστήμονες που ασχολήθηκαν με τον θάνατό του διεξοδικά αναφέρουν πως οφειλόταν σε αλκοολική ηπατοπάθεια, δηλητηρίαση με αρσενικό ή στρυχνίνη, ηπατίτιδα, περιτονίτιδα, σαλμονέλωση, τραυματισμό και φλεγμονή.
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Ρόμπιν Λέιν-Φοξ, που υπήρξε σύμβουλος του Ολιβερ Στόουν σε θέματα ιστορίας της ταινίας του, αναφέρει πως δεν είναι γνωστά τα αίτια του θανάτου του Αλέξανδρου.
Ο Δημήτρης Τσουτσούλης, Senior registrar του Νοσοκομείου Hammersmith του Λονδίνου, σε άρθρο του στο «Βήμα» της 25ης Οκτωβρίου 1998, αποδίδει τον θάνατο πιθανότατα σε τυφοειδή πυρετό, σύμφωνα με αμερικανούς ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ οι οποίοι διατύπωσαν τις απόψεις τους σε τεύχος της επιθεώρησης «New England Journal Medicin» στις 11 Ιουνίου 1998.
Τα περί δηλητηρίασης με στρυχνίνη, που στην εποχή του ήταν άγνωστη, από τη γυναίκα του, τη Ρωξάννη, επειδή είχε σεξουαλικές σχέσεις τάχα με τον Ηφαιστίωνα, ανήκουν στον χώρο της φαντασίας. H αλήθεια είναι ότι μικρός δεν έδειχνε την προτίμησή του σε γυναίκες, γι' αυτό η μητέρα του Ολυμπιάδα του πήγε τη 17χρονη Καλλίξεινα, στις περιπτύξεις της οποίας έμεινε απαθής. Αλλά στους πολέμους του είχε συντροφιά την εταίρα Θαΐδα, μαζί με την οποία έβαλε φωτιά στα ανάκτορα της Περσίας για να εκδικηθεί τον Ξέρξη που έκαψε την Ακρόπολη.
Επίσης από την αρχαιότητα ακόμη υποστηρίχθηκε η άποψη ότι ο Αλέξανδρος δηλητηριάστηκε είτε από τον Μήδιο είτε από τον γιο του Αντίπατρου, τον Ιόλα, ο οποίος ήταν αρχιοινοχόος του. Ακόμη, ότι σε αυτή τη συνωμοσία έλαβε μέρος και ο Αντίπατρος και πως το δηλητήριο το έστειλε ο Αριστοτέλης, ο δάσκαλός του, επειδή φοβήθηκε για τον εαυτό του μετά την εκτέλεση του Καλλισθένη, που ήταν μαθητής του.
Από προσωπική έρευνα και με την πολύτιμη συμβολή του αείμνηστου καθηγητή της Χειρουργικής Χαράλαμπου Σμπαρούνη επάνω στα συμπτώματα της πάθησης που προκάλεσε τον θάνατο του Αλέξανδρου οδηγηθήκαμε στην πιθανότερη αιτία που τον προκάλεσε. Ξέρουμε ότι αυτά κράτησαν 14 ημέρες γιατί ο θάνατός του δεν ήταν αιφνίδιος. Ας τα παρακολουθήσουμε.
Την πρώτη ημέρα, 31 Μαΐου (15 Δαισίου) 323 π.X., ύστερα από βαρύ φαγητό και οινοποσία, αισθάνθηκε έντονο πόνο στην κοιλιά και στον θώρακα, που τον ακολούθησε εμετός, ρίγος και πυρετός. Τη δεύτερη ημέρα αισθάνθηκε εξάντληση, που δεν τον δυσκόλεψε το βράδυ να φάει και να πιει ώσπου να μεθύσει. Ο πόνος στην κοιλιά συνεχίστηκε με αντανάκλαση στον ώμο. Ο πυρετός και το ρίγος εξακολούθησαν. Την τρίτη ημέρα ο πυρετός παρέμεινε υψηλός και συνοδεύτηκε από ιδρώτα, ρίγος και σωματική κατάπτωση. Την τέταρτη, πέμπτη, έκτη και έβδομη ημέρα η κατάσταση επιδεινώθηκε και, άρρωστος, δεν είχε καλή επικοινωνία. Την όγδοη έφτασε σε προκωματώδη κατάσταση που κράτησε ως τη δωδεκάτη ημέρα. Παρ' όλα αυτά όρισε διάδοχός του να είναι ο «κράτιστος». Τη δέκατη τρίτη ημέρα η αναπνοή του δυσχεραίνεται και η όψη του παίρνει το χαρακτηριστικό περιτονιδικό προσωπείο, το «ιπποκράτειο προσωπείο», όπως χαρακτηριστικά λέγεται στην Ιατρική, γιατί πρώτος το περιέγραψε ο πατέρας της Ιατρικής. Τη δέκατη τέταρτη ημέρα, 13 Ιουνίου, πέθανε.
H συμπτωματολογία της πάθησης του βασιλιά της Μακεδονίας, με τα σημερινά δεδομένα της ιατρικής επιστήμης, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πέθανε από χολολιθίαση, η οποία του προκαλούσε συχνές κρίσεις.
Είναι γνωστό ότι η χολολιθίαση οδηγεί σε οξεία πυώδη ή σηπτική χολοκυστίτιδα και χολαγγειίτιδα και σε οξεία νεκρωτική ή σηπτική παγκρεατίτιδα. Ετσι γίνεται φανερό ότι αυτή πρέπει να οδήγησε στον θάνατο τον Μέγα Αλέξανδρο γιατί της αρρώστιας προηγήθηκε βαρύ γεύμα και κατάχρηση οινοπνεύματος και γιατί η εξέλιξή της είχε την τυπική εικόνα της οξείας παγκρεατίτιδας, δηλαδή διαξιφιστικό πόνο στην κοιλιά με αντανάκλαση στον θώρακα, συνοδευόμενο από εμετό, από ρίγος και πυρετό, κολλώδεις ιδρώτες, ωχρότητα, συγχυτική κατάσταση, παραλήρημα και «ιπποκράτειο προσωπείο». Στη ληξιαρχική πράξη θανάτου θα μπορούσαμε σήμερα να αναφέρουμε ως αιτία: οξεία παγκρεατίτιδα.
Ο κ. Νίκος A. Παπανικολάου είναι ομότιμος καθηγητής Ιατρικής.
Το ΒΗΜΑ, 17/10/2004 , Σελ.: H07Κωδικός άρθρου: B14292H071ID: 265774

Η 25η Μαρτίου 1821 ως ορόσημο της παγκόσμιας ιστορίας.

Υπό Γεωργίουν - Μιχαήλ Δ. Καραχάλιου.

Η επανάσταση της 25ης Μαρτίου του 1821 εν υπήρξε ένα ορόσημο σημαντικό όχι μόνο για την ελληνική ιστορία αλλά και για την παγκόσμια. Η παγκόσμια διάσταση του εγχειρήματος της επανάστασης της 25ης Μαρτίου του 1821 έχει τις ακόλουθες συνιστώσες : 1. Η Εθνική μας Παλιγγενεσία ακύρωσε στην πράξη την πολιτική της Ιεράς Συμμαχίας, ήτοι την απόφαση της παρεμπόδισης με κάθε τρόπο της χειραφέτησης των υποδούλων λαών και μάλιστα εκείνων που στέναζαν κάτω από την απάνθρωπη τυραννία του τουρκικού ζυγού. Η πολιτική αυτή υπαγορευόταν από τον φόβο των συντηρητικών ηγεσιών των χωρών που αποτελούσαν την Ιερά Συμμαχία για την ανατροπή των δικών τους πολιτικών καθεστώτων, τα οποία κινδύνευαν, όπως αυτές νόμιζαν, από την επικράτηση των επαναστατικών ιδεών μέσω της δικαίωσης και της καταξίωσης που θα αποκτούσαν συμβάλλοντας στην απελευθέρωση και την εθνική ανεξαρτησία υποδούλων λαών. Η πολιτική αυτή είχε σαν ακρογωνιαίο λίθο την, με κάθε τρόπο, παρεμπόδιση της λύσης του περίφημου ανατολικού ζητήματος, ήτοι του ζητήματος της διανομής των εδαφών της Τουρκικής Αυτοκρατορίας η οποία την εποχή εκείνη ήταν σε μεγάλη παρακμή. Έτσι λοιπόν η προσπάθεια απελευθέρωσης της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό ερχόταν σε οξεία σύγκρουση με την πολιτική της Ιεράς Συμμαχίας και των χωρών που την αποτελούσαν. 2. Η επαναστατική κίνηση της Ελλάδας θεωρήθηκε από τους συντηρητικούς της Ευρώπης ( Μέντερνιχ, Νέσελροντ κλπ. ) ως συνέχεια της γαλλικής επανάστασης του 1789 και των πολιτικών αναταραχών που εκείνη ξεκίνησε. Βέβαια στη σημερινή εποχή οι συντηρητικοί της Ελλάδας, σε αντίθεση με τους δυτικούς συντηρητικούς των αρχών του 19ου αιώνα, διακηρύσσουν ότι δεν είχε καμία επιρροή η Ελληνική Εθνική Επανάσταση του 1821 από τη Μεγάλη Γαλλική Επανάσταση του 1789. Αυτό είναι ιστορικά ανακριβές αλλά, επί του παρόντος, δεν θα επεκταθώ στην ανάλυση του σχετικού ιστορικού θέματος, αλλά αντί άλλης απόδειξης θα παραθέσω τους στίχους από την περίφημη Ελληνική Μασσαλιώτιδα, ένα ελληνικό επαναστατικό τραγούδι γραμμένο επάνω στην μελωδία της επαναστατικής γαλλικής Μασσαλιώτιδας, που από μόνο του δείχνει την επιρροή αυτή : Δεύτε παίδες των Ελλήνων / ο καιρός της δόξης ήλθε ας φανώμεν άξιοι εκείνων/ που μας δώσαν την αρχήν ( των προγόνων ) ας πατήσωμεν ανδρείως / τον ζυγόν της τυραννίδος εκδικήσωμεν πατρίδος / κάθε όνειδος αισχρόν. Τα όπλα ας λάβωμεν / Έλληνες άγωμεν ποταμηδόν ποταμηδόν / εχθρών το αίμα τρέξει προ ποδών. / Όθεν είσθε των Ελλήνων κόκκαλα ανδρειωμένα / πνεύματα εσκορπισμένα τώρα λάβετε πνοήν / στην φωνήν της σάλπιγγός μου συνσχθείτε όλα ομού / την Επτάλοφον ζητείτε και νικάτε από παντού. / Τα όπλα ας λάβωμεν... Οι ιδέες του γαλλικού Διαφωτισμού έγιναν ιδέες του ελληνικού Διαφωτισμού που οδήγησε το έθνος μας στη μεγάλη εξέγερση του 1821. Νομίζω ότι το παράδειγμα της πολιτικό-φιλοσοφικής σκέψης του Ρήγα Φεραίου και του Αδαμάντιου Κοραή αρκούν για να το επιβεβαιώσουν. 3. Η επικράτηση της Ελληνικής Επανάστασης και η υλοποίηση του Νέου Ελληνικού Κράτους σήμαναν την οριστική διάλυση της Τουρκικής Αυτοκρατορίας, η οποία μέσα σε ένα αιώνα έχασε το 90% των εδαφών της. Από την εδαφική διάλυση της Τουρκικής Αυτοκρατορίας είδαν το φως της ελευθερίας αναρίθμητοι λαοί από τα Βαλκάνια μέχρι την Υεμένη και από την Αίγυπτο και το Σουδάν μέχρι το Μαρόκο. Η ελευθερία αυτή αποκτήθηκε με αγώνες και ποταμούς αιμάτων την απαρχή των οποίων σήμανε η Ελληνική Επανάσταση του 1821. Αυτό είναι το μεγάλο νόημα της παγκοσμιότητας της Επανάστασης των Ελλήνων του 1821. Ζήτω η αιώνια Ελλάς. Ζήτω η Επανάσταση του 1821. Ζήτω το αθάνατο ανατρεπτικό επαναστατικό Ελληνικό Πνεύμα και ο Διαφωτισμός.

Ο Ίασπις της Μονής Βατοπεδίου του Αγίου Όρους είναι το ποτήριο του Μυστικού Δείπνου.

Υπό Γεωργίου - Μιχαήλ Δ. Καραχάλιου.

Τον Αύγουστο του 2008 κάποιοι ερευνητές ζήτησαν από ίδρυμα του εξωτερικού να χρηματοδοτήσει την έρευνά τους για τον εντοπισμό του Ιάσπιδος, ενός δισκοπότηρου, το οποίο οι Γερμανοί στην κατοχή αναζητούσαν επειδή θεωρούσαν ότι είναι το Άγιο Ποτήριο του Μυστικού Δείπνου, το γνωστό στους δυτικούς ως ιερό Graal. Το όλο θέμα στηρίζεται στην << Διαθήκη Ιωάννου του Βαπτιστού >>, το χειρόγραφο της οποίας μαζί με τον Ίασπιν μετέφεραν στην Κωνσταντινούπολη κάποιοι μοναχοί του ΣΤ’ μ. Χ. αιώνα από την Έδεσσα της Συρίας. Το χειρόγραφο μαζί με το κειμήλιο ( Άγιο Ποτήριο ) το παρέδωσαν οι μοναχοί στον Αυτοκράτορα Μαυρίκιο. Η Διαθήκη Ιωάννου του Βαπτιστού αναφέρει τον Ίασπιν ως το σκεύος με το οποίο έπινε νερό ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και το οποίο χάρισε μέσα από την φυλακή, μέσω του Ανδρέα του Πρωτοκλήτου, στον Χριστό, που ήταν συγγενής του από την πλευρά των μητέρων τους. Το κείμενο της Διαθήκης Ιωάννου του Βαπτιστού το εξέδωσε ο Du Cange κατά τον 17ο αιώνα πριν την έναρξη της έκδοσης του Corpus. Ένα αντίτυπο της έκδοσης αυτής βρήκα σε βιβλιοθήκη στην Ιταλία. Τον Ίασπιν ο Αυτοκράτωρ Μανουήλ Β’ Παλαιολόγος τον περιέβαλε με χρυσό στεφάνι στο στόμιο, δύο λαβές με μορφή δρακόντων, και κολονάτη βάση. Έτσι ο Ίασπις έλαβε την σημερινή μορφή του και στάλθηκε ως δώρο από τον Αυτοκράτορα στην Μονή Βατοπεδίου στο Άγιο Όρος. Σημείωση: Ίσως ο Ίασπις είναι ο λόγος που ο Κάρολος της Αγγλίας επισκέπτεται την Μονή Βατοπεδίου στο Άγιο Όρος συχνά. Οι Άγγλοι σέβονται στο έπακρο την παράδοση για το Ποτήριο του Μυστικού Δείπνου, το οποίο αποκαλούν Holy Grail.

Τα τέκνα του Αγίου και Ισαποστόλου Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου του Μεγάλου.

Υπό Γεωργίου - Μιχαήλ Δ. Καραχάλιου.

                                       

Τα τέκνα του Αγίου και Ισαποστόλου Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου του Μεγάλου ήταν:

α) Εκ της παλλακίδος του Μινερβίνας: ο γιός του Κρίσπος,

β) Εκ της παλλακίδος του Αρελατιανής: ο Κωνσταντίνος ο νεώτερος, και γ) Εκ της νομίμου συζύγου του Φαύστας: ο Κωνσάντιος, ο Κώνστας, η Κωνσταντίνα και η Ελένη.

Παρατήρηση: τα ονόματα του πατέρα του , "Κωνστάντιος", και της μητέρας του , "Ελένη", τα έδωσε ο Μ. Κωνσταντίνος μόνο σε παιδιά από την νόμιμη σύζυγό του Φαύστα.

Σημείωση: Ο Μ. Κωνσταντίνος ήταν γιός του Αυτοκράτορος Κωνσταντίου του Χλωρού και της παλλακίδος του Ελένης που από τον Αυτοκράτωρα γιό της αναγορεύτηκε Αυγούστα και Αυτοκατόρισσα , από δε την εκκλησία Αγία και Ισαπόστολος μαζι με τον γιό της.

(Όρα Κ. Βαρζού , Οι Αυτοκρατόρισσες του Βυζαντίου, τόμος Α', Αθήνα 1965).